Ως σήμερα, δεν είχα ασχοληθεί στα σοβαρά με τους Atenistas. Εντάξει, συμμετέχω περιστασιακά στο δούλεμα που πέφτει στο twitter με τις hipster trendy super-wow δράσεις τους (γέλαγα μέχρι δακρύων με το ανέκδοτο: «-Πόσοι Atenistas χρειάζονται για να φυτέψουν ένα λουλούδι; -Τέσσερεις: ένας για να το φυτέψει, ένας να το φωτογραφίσει, ένας να το ανεβάσει στο flickr κι ένας να το κάνει tweet»), αλλά ως εκεί.
Οι δράσεις τους δεν μου φαίνονται ενοχλητικές. Μου είναι απλά αδιάφορες. Όπως οι φοιτητικές εκδρομές στην Αράχωβα: ποτέ δεν θα συμμετείχα, αλλά δεν με ενοχλεί το ότι γίνονται. Αυτό όμως που πραγματικά με ενοχλεί, είναι όταν βλέπω να παρουσιάζονται οι δράσεις των Atenistas ως ακτιβισμός, ως κάτι το πραγματικά σημαντικό.
Για αυτό ακριβώς το πράγμα επιχειρεί να μας πείσε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στο editorial της χθεσινής (17/2) LiFO με τίτλο «Ο ακτιβισμός των φλώρων του ίντερνετ», ένα λογύδριο γεμάτο ανακρίβειες και λογικά άλματα στο οποίο οι Atenistas παρουσιάζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως οι πλέον ενεργοί πολίτες της πρωτεύουσας και όλοι όσοι τους χλευάζουν ως «καθιστοί διαμαρτυρόμενοι».
Δεν έχω το κουράγιο να ασχοληθώ με ολόκληρο το κείμενο. Θα πιάσω μόνο δύο σημεία, την αρχή και το τέλος.
Εν αρχή ην... ό,τι νάναι
Το κείμενο ξεκινάει έτσι:
«Ακτιβισμός σημαίνει δρω για κάτι. Αφήνω τα λόγια και πιάνω πρακτική δουλειά. Και δεν χρειάζεται να τεκμηριώσω θεωρητικά τη δράση μου, εφόσον έχει καλά αποτελέσματα. Αυτό λένε τα λεξικά».
Ποια λεξικά; Διότι αυτά που βρήκα εγώ, λένε άλλα...
- «Ακτιβισμός: Πρακτικισμός ή πολιτική αντίληψη και πρακτική που δίνει μεγάλη έμφαση στη διαδικασία/επιλογή της δράσης (κυρίως με έντονες μορφές), του αγώνα για την επίτευξη στόχων» (Μπαμπινιώτης)
- «Ακτιβισμός: Η εφαρμογή έντονων δράσεων ως μέσα επίτευξης πολιτικών ή άλλων στόχων» (Dictionary.com)
- «Ακτιβισμός: Πολιτική αντίληψη και πρακτική που δίνει μεγάλη έμφαση σε μαζικές ατομικές δραστηριότητες, όπως οι διαδηλώσεις, οι υπογραφές αιτήσεων, οι καταλήψεις κλπ, για την επίτευξη ενός στόχου» (wiktionary.org)
Σε κανένα λεξικό δεν βρήκα ορισμό του λήμματος "ακτιβισμός" που να τον περιγράφει ως ανάληψη δράσεων χωρίς θεωρητικό υπόβαθρο. Ειλικρινά, ποια λεξικά κοιτάξατε εσείς πριν γράψετε το άρθρο σας, κύριε Τσαγκαρουσιάνε;
...και στην κορφή, κανέλα.
Παρακάμπτω το υπόλοιπο άρθρο και πηγαίνω στο τέλος:
«Άξιος να κρίνει τους atenistas είναι όποιος έχει πράξει κάτι ελάχιστα χρησιμότερο από αυτούς. Τα εκατομμύρια από καθιστούς διαμαρτυρόμενους του ίντερνετ δεν πιάνουν δυάρα τσακιστή μπροστά στα παιδιά που παίζουν στο Πάρκο Ναυαρίνου».
Θα συμφωνήσω πως, για να κρίνει κάποιος οποιονδήποτε -ακόμα και τους Atenistas-, θα πρέπει και ο ίδιος να κάνει κάτι. Αλλά αναρωτιέμαι, ξέρει προσωπικά όλους αυτούς τους ανθρώπους που αποκαλεί «καθιστούς διαμαρτυρόμενους» ο κύριος Τσαγκαρουσιάνος, και μας λέει με τόση βεβαιότητα πως κανείς τους δεν έχει πράξει στη ζωή του κάτι χρησιμότερο από το να γεμίσει με ρεσώ μία πλατεία, να παίξει μουσική στους δρόμους της πόλης ή να καθαρίσει μια παραλία από σκουπίδια;
Γνωρίζω μερικούς από τους ανθρώπους κατά των οποίων βάλλει ο κύριος Τσαγκαρουσιάνος. Κάποιοι απεργούν με κίνδυνο απόλυσης, διεκδικώντας καλύτερες εργασιακές συνθήκες για τους ίδιους και τους συναδέλφους τους -ακόμα και αυτούς που δεν απεργούν. Άλλοι κάνουν ακτιβιστικές δράσεις προσπαθώντας με χιούμορ να αφυπνίσουν τον κόσμο. Άλλοι συμπαραστέκονται έμπρακτα σε ανθρώπους που θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο διεκδικώντας μια ευκαιρία για να ζήσουν αξιοπρεπώς. Και ούτω καθεξής.
Όλα αυτά δεν γίνονται κρυφά -ειδικά στο διαδίκτυο, είναι πολύ εύκολο να μάθει κανείς για αυτές τις δράσεις. Ο κύριος Τσαγκαρουσιάνος έχει αποδείξει πως ενημερώνεται από το διαδίκτυο, κι έτσι δεν μπορώ να φανταστώ πως δεν έχει ακούσει τίποτα. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι πως με βάση το αξιακό του σύστημα, οι προαναφερθείσες δράσεις δεν είναι ούτε καν ελάχιστα χρησιμότερες από τον «καθαρισμό του πιο παραμελημένου πεζοδρομίου». Τουλάχιστον, όχι στους ανθρώπους που στηρίζει.
Τελικά, όπως λέει και μία παλιά διαφήμιση, τα πάντα στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων.
